به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در استان کردستان، حجت الاسلام سید توفیق رضایی معاون تهذیب و تبلیغ حوزه علمیه کردستان در یادداشتی آورده است:
قرآن کتابی است برای انتخاب بهترین زندگی که سعادت جاودانه در پرتو آن تحقق مییابد، این کتاب آسمانی تاثیر زیادی روی زندگی انسان دارد، از این رو طرح مسطورا در پی محقق کردن این امر در زندگی ما انسانهاست.
تأثیر قرآن در زندگی انسانها
خداوند متعال، برای هدایت بندگانش راههای زیادی گشوده و مسیرهای هموار متعددی قرار داده، تا بندگانش با تأمل در نشانهها و آیات خداوندی که در همه آفریدههایش مانند نقطهای نورانی میدرخشد، راه راست و مستقیم را برگزیده و به سعادت دنیا و آخرت ره یابند.
خداوند انعکاس عظمت خود را در جهان طبیعت، به تصویر کشیده تا انسان با تفکر در دل آیات مشهود خداوندی نشانه حق و حقیقت را دریابند، با تأمل او در قرآن مثالهایی از حشرات و حیوانات آورده که انسان دانا حق را مییابد، ولی انسان نادان ظاهر مثال را دیده و از یافتن عظمت در این نشانهها، ناتوان میباشد.
در قرآن کریم سورههایی با نامهای حیوانات وجود دارد که در این سورهها به شکلی به زندگی این حیوانات برای رهنمود انسانها، اشاره شده است.
قرآن داروخانهای است که برای تمام مریضیهای ما داروی مناسب دارد و کسی که با قرآن انس دارد و تلاوت زیاد او را به تسلط رسانده در هنگام هر مرض میداند که باید از کدام دارو استفاده کند:
«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِین، و از قرآن آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل میکنیم.»
«قَدْ جَآءَتْکُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَشِفَآءٌ لِّمَا فِی الصُّدُورِ، از سوی پروردگارتان اندرز و شفا دهنده دلها نازل شد.»
قرآن شفاء دردها
امام علی(ع) میفرماید: «وَاعْلَمُوا أَنَّهُ لَیْسَ عَلَی أَحَد بَعْدَ الْقُرْآنِ مِنْ فَاقَة، وَلاَ لاحَد قَبْلَ الْقُرْآنِ مِنْ غِنیً؛ فَاسْتَشْفُوهُ مِنْ أَدْوَائِکُمْ، وَاسْتَعِینُوا بِهِ عَلَی لاَْوَائِکُمْ، فَإنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ أَکْبَرِ الدَّاءِ، وَهُوَ الْکُفْرُ وَالنِّفَاقُ، از این کتاب بزرگ آسمانی برای بیماریهای خود شفا بخواهید و برای حل مشکلاتتان از آن یاری بطلبید، چرا که در این کتاب درمان بزرگترین دردهاست، درد کفر و نفاق و گمراهی و ضلالت» البته این ضرورت برای کسی که متوجه پوشیده بودن امراض روحی است و به ضرورت سلامت روحی پی برده، واضحتر است والا بعضی متوجه مرضهای روحی نیستند تا آنجا که این مرضها مانند سرطان پیشرفت کند و زمانی متوجه آن شوند که کار از کار گذشته و همچنین عدهای تنها زندگی زودگذر و فانی دنیا را میطلبند و برای آنها جنبه متعالیشان اصلا اهمیتی ندارد و خود را در همین هفتاد سال محبوس کردهاند و مرگ را پایان کار میدانند، بنابراین آنها نیز احساس نیاز به قرآن نمیکنند.
بنابراین ترویج گفتمان زندگی با آیهها نوید این را به ما میدهد که با نگاهی نو این چشمه نورانی هدایت را در زندگی جاری کنیم.
انتهای پیام/